Mazraoui: 'Ik kom van de bodem, nu wil ik blijven klimmen'

Sturm Graz
,,De 4e week van de voorbereiding is begonnen. Ik voel me goed, het ritme is terug. Dat is altijd even zoeken na 5 weken vakantie. De 1e week denk je echt: hè, waar is mijn gevoel voor de bal gebleven. Gewoon kaatsen is ineens al lastig. Maar het komt altijd weer goed. Volgende week staan we tegenover Sturm Graz. Spanning voel ik nog niet. Met de selectie die we nu hebben, zijn er geen excuses. Het moet gewoon gebeuren.''

Balans en ervaring
,,Kwalitatief hebben we een heel goede groep. Qua leeftijd is het denk ik nog wat beter in balans dan vorig jaar. Er komt meer ervaring. Dat is goed voor jonge jongens zoals ik. Ik vraag veel aan de oudere jongens. Met Siem had ik het bijvoorbeeld laatst over duelkracht. Hij zegt dan: kracht is belangrijk, maar slimmigheid is nog belangrijker. Tegen Anderlecht draaide een spits bij me weg. 'Geef hem juist wat meer ruimte', zei Siem. 'En als hij gaat draaien, pak je hem.' Dat zijn goede tips.''

Leeuwen van de Atlas
,,Dat ik in de voorselectie van de Marokkaanse WK-selectie zat was een enorme verrassing. Het is een prachtige herinnering en een prachtige ervaring. Het doet heel veel met je zelfvertrouwen. Ik ging mee als reserve, maar toch hoop je natuurlijk op het WK. Dat ging niet door. Een kleine teleurstelling, maar aan de andere kant: Jong Ajax, Ajax 1 en dan ook nog het WK? Dat is dan ook bijna te mooi om waar te zijn.''

Waarom moet je kiezen?
,,Het is zo’n eer om uit te komen voor je land, het land waar mijn vader is geboren. Maar het is niet zo dat het voelt als thuiskomen, als je bij het Marokkaanse team binnenkomt. De taal is anders, de cultuur is anders. Nederland is mijn thuis, hier ben ik opgegroeid, hier woon ik, deze taal spreek ik. En als je dan van huis bent, ga je het missen. Simpele dingen, drinken uit de kraan bijvoorbeeld. Mijn Arabisch is matig, thuis spreken we Nederlands met af en toe wat Arabisch er tussendoor. Weet je: ik ben een trotse Marokkaan, maar ik ben ook een trotse Nederlander. Ik snap ook niet dat sommige mensen dat niet begrijpen. Waarom moet je kiezen?''

Rechtsback of middenveld
,,De 1e duels in de voorbereiding stond ik op het middenveld, maar toen moesten er nog veel jongens terugkomen: Donny, Hakim, Lasse. Ik wist dat ik plaats moest maken. Tegen Anderlecht stond ik rechtsback en ik denk dat dat de positie is waarop ik me moet focussen. Op het middenveld kom ik het beste tot mijn recht, maar sta met net zoveel plezier in de verdediging. Zolang zit ik nog niet bij de selectie, hè. Ik kan geen plek opeisen. Iedere minuut speeltijd pak ik met beide handen aan.”

Blijven klimmen
,,Mijn debuut in Ajax 1 was prachtig. Het shirt heb ik ingelijst. Het zou eerst in mijn kamer komen te hangen, maar mijn ouders waren zo trots dat het nu een mooie plek in de woonkamer heeft. Het kan snel gaan in het voetbal. Je moet niet schrikken als het ineens heel goed gaat en ook niet naast je schoenen gaan lopen. Ik weet wat werken is, mijn tijd in de jeugdopleiding was niet altijd makkelijk. Ik heb bij Jong Ajax gezeten zonder contract. Ik zat op de bodem, ben omhoog geklommen en nu wil ik blijven klimmen. Steeds hoger.''

Over de bal kijken
,,Mijn vader had snel door dat ik goed kon voetballen, zag al bij de mini’s van AVV Alphen dat ik er bovenuit stak. Hij heeft heel veel met me gevoetbald, nam me mee naar pleintjes en kooien om tegen oudere jongens te voetballen. Dan gingen we hooghouden in de straat en moest ik ondertussen zeggen wat voor kleur auto er langs kwam rijden, zo leerde hij me over de bal heen kijken. Ik ben hem ontzettend dankbaar voor alle energie die hij in me heeft gestoken, en het is mooi om hem nu zo trots te zien.''

Alphen
,,Ik woon nog steeds in Alphen, met mijn ouders, broertje en zusje in het huis waar we zijn komen wonen toen ik 3 was. Ik voetbal niet meer op de pleintjes, als ik daar een blessure oploop zullen ze er bij Ajax niet blij mee zijn. Maar ik kom nog vaak kijken, als vrienden spelen. Iedereen doet heel normaal tegen me, ook nu ik bij het eerste zit. Ze steunen me, houden van me en dat is natuurlijk wederzijds. Ik ben niet veranderd. Ik ben dezelfde Nous als vroeger en zo wil ik ook blijven.”

Nousmaz de zanger
,,Ik vond dat ik vroeger echt goed kon zingen. Ik zong veel voor mijn zusje: Adele, Beyoncé, van alles eigenlijk. Ik deed ook mee aan die video voor Wij Zijn Ajax, dus ik heb eigenlijk al een hit gehad, haha! Ik had echt zo’n babystemmetje, dus ik kon lekker hoog zingen:. Maar toen kwam ik in de puberteit. Baard in de keel en het was helemaal afgelopen met die mooie stem.''

Thee en een broodje
,,Mijn moeder is in België geboren. Ik had vroeger ook een Belgisch paspoort, dat heb ik niet verlengd, maar in theorie zou ik volgens mij ook nog voor België kunnen uitkomen. Mijn moeder volgt het voetbal niet echt, al kijkt ze nu soms naar de wedstrijden op tv. Ze is 1 keer in het echt komen kijken. Dat was in de jeugd toen we een kampioensduel speelden op neutraal terrein tegen PSV. En wie brak er na een kwartier zijn pols? Ik! Ik heb een heel sterke band met mijn moeder. Ik kan écht alles met haar bespreken. Dan maakt ze een theetje, een broodje en hebben we diepe gesprekken. Dat is pure ontspanning voor mij.''

Geloof
,,Ik heb een geloof en dat is de Islam. Voor de wedstrijd doe ik een smeekbede. Dan vraag ik aan God om gezond te beginnen en gezond te eindigen. Ik ben met het geloof opgegroeid. Ik bid 5 keer per dag, dat geeft een bepaalde rust. Op de Islam kan je altijd terugvallen, in goede en in slechte tijden. Het is een houvast. Ook met Appie. Sinds het gebeurd is bid ik elke avond voor ik ga slapen voor hem. Ik vraag God voor zijn genezing en kracht voor zijn familie. Als het mij al zoveel pijn doet, hoe moet het dan voor de familie voelen? Dankzij de Islam kan ik het een plekje geven. Wij geloven dat alles is geschreven.''

Bikkelhard worden
,,Aan de bal hoeft niemand me wat te zeggen. Ik weet dat ik goed ben aan de bal. Maar dat échte verdedigen moet beter. Dat is mijn doel voor korte termijn. Ik moet dat bikkelharde hebben, zoals Deyovaisio Zeefuik met zijn slidings of Matthijs de Ligt met die uitstraling van: niemand komt er langs. Je moet zo bikkelhard zijn, dat de linksbuiten die actie niet meer aandurft, omdat hij weet dat hij de bal dan kwijt is.''

Een kleine Nous
,,Ik vind het heel moeilijk om te zeggen waar ik over 20 jaar sta. Als je kijkt wat er de afgelopen 5 jaar is gebeurd: soms verandert er zo veel, zo snel. Er zijn zoveel valkuilen, zoveel zaken die je niet in de hand hebt. Maar wat ik in ieder geval wil is dat ik, als ik 40 ben, kan zeggen dat ik er alles heb uitgehaald wat erin zit. Dat ik iedere training alles heb gegeven. Dat ik dan met trots en een brede grijns op mijn gezicht kan terugkijken op mijn carrière. En erover kan vertellen aan mijn kinderen. Want die wil ik wel later. Een kleine Nous, dat lijkt me wel wat.''

Lees ook: Liveblog Engeland: All eyes on Frenkie!