De donkere decemberdag dat Ajax 2 talenten verloor

Aalt van den Brink gaat iedere geboortedag en iedere sterfdag van zijn broertje langs bij het kerkhof. “Even alles netjes maken, herinneringen ophalen, mooie herinneringen”, blikt hij in 2018, 40 jaar na het ongeval, terug. “Hij ligt bij mijn ouders. We herdachten Cor altijd samen. Dan stelden we een paar fotootjes op van hem op, staken een kaarsje aan. Altijd iets lekkers erbij, een stuk gebak of iets anders zoets.”

Negentienhonderd acht en zeventig… met een zo droevig slot, met het verbijsterende bericht op die zaterdag van de zestiende december dat, tengevolge van een noodlottig verkeersongeval, onze beide clubgenoten Remco Muller en Cor van den Brink, helaas het leven hadden gelaten. (Ajax Clubnieuws, januari 1979)

Cor van den Brink en Remco Muller rijden 16 december 1978 terug van een oefenwedstrijd met Jong Ajax bij Quick Boys in Katwijk. Ter hoogte van Noordwijkerhout botsen ze frontaal op een tegenligger. Zowel de 2 Ajacieden als de 2 inzittenden van de andere auto komen om het leven. “Ik herinner me nog heel veel. Ja, alles nog eigenlijk”, blikt Aalt terug. “De politie voor de deur, hoe hij opgebaard lag. Het was een heel zware tijd. De eerste anderhalf jaar na zijn overlijden, zaten mijn ouders er helemaal doorheen. Daar ging al mijn aandacht naartoe, pas daarna kwam bij mij echt de klap. Maar ik heb het uiteindelijk een plekje kunnen geven. Ik sta volop in het leven, ben niet blijven niet hangen in verdriet.”

Cor en Remco: Ajacieden. Jongens met een mooie toekomst voor zich. Vooral Cor wordt gezien als een van de toptalenten van Nederland. Hij staat op de teamfoto van Ajax 1 in seizoen 1978-1979. Een oefenwedstrijd met het eerste tegen het FC Barcelona heeft hij al op zijn palmares staan. Het is de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff bij de Catalanen. “Op de beelden van die wedstrijd is terug te zien hoe hij Cruijff een keer onderuit schoffelt”, lacht Van den Brink. “Cor zei voor de grap: ‘Zo wist ik zeker dat ik in beeld kwam'."

Dat Cor talent heeft, is voor Aalt al snel duidelijk. “Ik speelde in de A1 van CJVV, mijn broertje was 3 jaar jonger en deed op een dag mee met een wedstrijd van ons. De grote vraag was of hij mee kon komen. Nou, dat werd snel duidelijk. Hij stak echt boven iedereen uit. Een type Gerrie Mühren, snel, technisch, tweebenig. ”

Rik van den Boog speelt in de Ajax-jeugd met Cor en Remco. Hij is nog uitgesprokener over de klasse van Van den Brink. “Cor is absoluut het grootste talent dat ik ooit heb zien voetballen”, zegt de voormalig Ajax-directeur. “Hij had Cruijff naar de kroon kunnen steken, daar ben ik van overtuigd. Als ik beelden zie van Cruijff, dan denk ik: identiek aan Cor, alleen Cor was nog sterker. Natuurlijk is er het gevaar van verheerlijking, vooral na zo’n lange tijd. Maar die souplesse, snelheid, die passeerbeweging: Cor was echt het grootste talent van Nederland. En hij heeft ook nog een zware blessure gehad, anders was hij al doorgebroken.”

Grote verslagenheid… het was voor de meesten nauwelijks te geloven: Remco en Cor, nog maar pas 18 jaar… niet meer bij ons. Terugkerende van een vriendschappelijk gespeelde wedstrijd in Katwijk sloeg de dood verschrikkelijk toe. Machteloos staat de mens… Het is zo ontzettend.

Simon Tahamata kan de 2 jongens nog zo voor zich halen. Het duo klopt op de deur van Ajax 1. “Ik speelde in het eerste, zij meestal in Jong Ajax. Ze kwamen eraan. Wat ik nog goed weet, is hoe makkelijk ze mee konden komen tijdens de training. Cor, een rustige jongen. Een sierlijke voetballer, wist wat hij kon. Remco groter en sterker. En het waren liefhebbers, echte liefhebbers van het spelletje. Hun overlijden was een enorme dreun. Voor iedereen binnen Ajax. Dat dit kan gebeuren, 2 jongens in de bloei van hun leven. Hun portretten hangen sinds een paar jaar op de Toekomst. Dat vind ik zo goed, zo belangrijk. Zo blijven ze in onze herinnering.”

Ook de blik van Peter van der Hengst, scout bij Ajax, valt soms op de foto’s van zijn oude ploegmaten. “Laatst nog, toen viel de datum me op. Wat gaat de tijd snel, dacht ik. Het slijt natuurlijk, maar je vraagt je wel eens af: wat zou er van ze geworden zijn? Vlak na hun overlijden brak de generatie door met Kieft, Vanenburg, Rijkaard. Cor had het zeker gered, hij kon zó goed voetballen. Remco was geen puur talent. Maar hij deed alles om te winnen. Hij was fysiek ijzersterk, een winnaar. Hij had branie, liep altijd met de borst vooruit.”

Van den Boog gaat in die tijd meer om met Remco dan met Cor. “Vanaf ons 12e waren Remco en ik dag en nacht samen”, zegt hij. “Corrie was iets jonger dan ik, en ook ietsje meer op zichzelf. Maar qua voetbal stak hij boven iedereen uit. Remco was geen techneut, geen megatalent. Meer een manusje van alles, hij stond meestal rechtshalf, maar soms ook voorstopper. Hij kon als een idioot koppen en moest het hebben van zijn karakter.”

Van den Brink komt uit een gereformeerd arbeidersgezin. Voetballen op zondag is eigenlijk geen optie, maar als Ajax zich meldt gaan de ouders van Cor overstag. Aalt van den Brink: “Het kostte wel even moeite om mijn ouders te overtuigen, maar uiteindelijk gunden ze het hem.”

De overstap van CJVV naar Ajax is een grote. De kleedkamercultuur in Amsterdam is keihard, vooral voor jongens van buitenaf, maar Corrie dwingt respect af door zijn klasse. Aalt: “Cor was een heel opgewekte jongen en een harde werker. Hij reisde iedere dag op en neer van Amersfoort naar Ajax en maakte ondertussen ook nog zijn VWO af. Hij is nooit naast zijn schoenen gaan lopen, daar had hij geen tijd voor.”

Remco Muller is een echt Amsterdams jochie. Maar wel een jochie dat hard op weg is een beer te worden. De 18-jarige Ajacied torent boven zijn leeftijdsgenoten uit. Zijn gebrek aan techniek compenseert hij met zijn power. Je moet hem 3 keer voorbij, en dan ben je nog niet van hem af.

Zijn vader Carel Muller is een bekend gezicht bij Ajax. Ome Carel is eigenaar van reisbureau Mondial, dat in die periode ook de reizen van Ajax regelt. De zaken lopen goed in die jaren. Voor zijn 18e verjaardag krijgt Remco een sportwagen van zijn vader: een Triumph.

In die Triumph rijdt Muller die 16e december naar Quick Boys. Het is een ingelaste oefenwedstrijd, de spelers van Jong Ajax gaan met eigen vervoer. Van den Boog zat bij Muller in de auto, zoals altijd eigenlijk. “Mijn eigen auto had ik bij Ajax laten staan. Na de wedstrijd vroeg Cor of hij met Remco mee kon rijden. Hij pakte altijd de trein van Amsterdam naar Amersfoort dus misschien hoopte hij zo iets sneller thuis te kunnen komen. Of misschien wilde hij ook gewoon een keer in die Triumph zitten, ik durf het niet te zeggen. Ik vond het prima om met iemand anders mee terug te rijden. Piet Wijnberg wilde nog een patatje halen, wij bleven nog even hangen.”

Van der Hengst behoort net als Van den Boog tot de Ajacieden die iets later terugrijden. “We reden langs de plek van het ongeluk. We zagen die auto’s… Het was duidelijk dat het ernstig was. Maar we wisten niet dat het de auto van Remco was. Dat hoorden we pas op de club. Ja, wat gebeurt er dan… Het is zo’n klap.”

Remco en Cor, we zullen ze missen. Maar niet alleen als veelbelovende jeugdspelers, ook als prettige sympathieke vrienden, fijne teamgenoten, zullen ze bij ons, bij Ajax in de herinnering blijven. Dat zij rusten in vrede.

Het fatale ongeluk zet het leven van Van den Boog op zijn kop. “Ik ben een half jaar de weg kwijt geweest. Het was zo extreem ingrijpend, ik snapte het gewoon niet. Ik heb echt een jaar lang gedacht dat Remco gewoon weer de kleedkamer in zou lopen. In die tijd was ik een keer op vakantie. Iemand begon op Remco af te geven. Toen heb ik diegene finaal in elkaar geramd. Terwijl ik helemaal geen agressief persoon ben. Ik kon het gewoon geen plek geven, heb professionele hulp gezocht. Normaal gesproken had ik in de auto bij Remco gezeten, dat idee had natuurlijk ook veel impact.”

Tijd heelt ook deze wonden, vertelt Van den Boog. “Maar de datum van het ongeval staat in mijn geheugen gegrift. Net als de verjaardag van Remco: 3 mei 1960. Mijn oudste zoon heb ik naar hem vernoemd. Robin Remco van den Boog heet hij.”

Aalt van den Brink is een paar jaar geleden van Amersfoort verhuisd naar Hoofddorp. Daardoor rijdt hij nu af en toe over de weg die zijn broertje noodlottig werd. “Dan denk ik aan het ongeluk natuurlijk. Maar vooral aan de mooie jeugd die ik heb beleefd met Cor. Altijd veel vrienden over de vloer, veel voetbal, veel plezier. Mooie beelden: samen spelen, vakanties… plezier maken.”

Als Van den Boog tegenwoordig Frenkie de Jong ziet voetballen, gaan zijn gedachten automatisch terug naar de jaren 70. “Zelfde type. Niets lijkt Frenkie moeite te kosten. Cor had dat ook, maar bezat nóg meer talent. Hij was de leider van Ajax geworden. Geen twijfel over mogelijk. Negentig procent van het profvoetbal is grijze massa. En 8 procent, nee 9 procent van de spelers kan echt iets extra’s brengen, de smaakmakers. Dan blijft er 1 procent over: voetballers met een uitzonderlijk talent. Cor hoorde bij die 1 procent.”

Lees ook: De dag dat Ajax van FC Barcelona won