Uit het fotoalbum van Lassina Traoré: 'Het voetbaltalent heb ik duidelijk van haar'

In deze rubriek haalt een Ajacied aan de hand van foto’s bijzondere herinneringen op aan zijn jeugdjaren. In deze aflevering bladeren we door het fotoalbum van Lassina Traoré uit Burkina Faso.

‘’Deze foto is gemaakt in de kleedkamer. Mijn moeder speelde een wedstrijd en in de rust mocht ik altijd bij haar zitten. Het voetbaltalent heb ik duidelijk van haar, hoewel mijn vader ook op een goed niveau voetbalde. Maar ‘mama’ was de aanvoerder van het nationale team van Burkina Faso en ik vond haar altijd de beste speelster van het land. Een échte nummer 10, technisch vaardig en creatief.’’

’Mijn ouders zijn jong van geest, terwijl mijn grootouders juist héél streng voor ze waren. Mijn opa had bijvoorbeeld een lievelingsclub en toen mijn vader ervoor koos om voor de rivaal te gaan spelen, hebben ze daarna een jaar niet met elkaar gepraat."

"Mijn moeder mocht vroeger niet eens voetballen. Zij ging in haar schooloutfit naar buiten zodat haar ouders dachten dat ze ging studeren. Haar vriendinnen namen haar sportkleren en voetbalschoenen mee en vervolgens kleedde ze zich om, zodat ze kon gaan voetballen. Ze liet zich niet tegenhouden. En jaren later waren haar ouders heel trots, toen ze haar op televisie zagen in het shirt van het nationale team van Burkina Faso.’’

Heilige voetbalschoenen
‘’Haha deze foto… Geloof het of niet, maar toentertijd zag ik er goed uit met deze kledingstijl. Ik woonde tot mijn 7^e bij mijn moeder, daarna vertrok ze naar Frankrijk om te voetballen en ging ik bij mijn vader wonen."

"Mijn moeder stuurde me vaak ballen, sokken en shirts. Maar 1 keer kreeg ik ook voetbalschoenen uit Parijs. Voordat ik het wist stond de hele buurt in mijn huis om ze te bekijken. Ik liet ze in de doos zitten en gebruikte ze niet, want ik was de enige die voetbalschoenen had. Nadat iedereen ze had gezien, zette ik ze weer veilig naast mijn bed. Als ik dan wakker werd, keek ik er eerst even naar. Deze schoenen waren heilig voor mij.’’

‘’We voetbalden vroeger altijd op straat voor het huis van een vriend van mij. De buurtbewoners zeiden telkens dat we naar de voetbalclub moesten, maar we bleven op de straat voetballen. We maakten doelpalen met schoenen en voetbalden op blote voeten."

"Toen ik 10 jaar was ging ik naar de academy van Rahim Ouédraogo, maar ook daar speelden we op blote voeten. Ik was eerst een middenvelder, maar tijdens een oefenwedstrijd ontbrak onze vaste spits en toen vroeg de trainer wie er spits kon spelen. Ik zat op de bank en stak mijn hand omhoog. Vervolgens stond ik met rugnummer 2 in de spits. We wonnen met 4-1 en ik scoorde 3 doelpunten. Sinds dat moment bleef ik in de spits staan.’’

Bertrand Traoré
‘’In die tijd was ik een technische dribbelaar en probeerde ik te spelen zoals mijn idool Ronaldinho. Mijn lichaam ging zich ontwikkelen toen ik op mijn 16^e naar Ajax Cape Town ging. Na 1,5 jaar mocht ik stagelopen bij Ajax Amsterdam. Matthijs de Ligt was mijn directe tegenstander en hij was zó ongelofelijk sterk. Hij won ieder duel van me en pakte iedere keer de bal af. Ik wist dat ik hard moest werken aan mijn kracht om succesvol te worden in Nederland.’’

‘’Na de training met Ajax 1 verbleef ik in het Hilton Hotel, toen ik ineens hoorde dat Ajax mijn neef Bertrand Traoré ging contracteren. Niet veel later kwam hij met zijn koffer aan in het Hilton. Dat was héél toevallig. Ik feliciteerde hem met z'n transfer en hij feliciteerde mij met m'n stage. Daarna zei ik dat ik terug zou komen om samen met hem te spelen. Dat is helaas niet gelukt, maar ik heb wel samengespeeld met hem in het nationale team.’’

‘’Ik kan me nog goed herinneren dat ik na de stage werd geïnterviewd door Ajax TV. Ik kreeg de vraag wat ik met Ajax wilde bereiken. ‘Ik wil de Eredivisie en Champions League winnen met Ajax’, zei ik. Iedereen lachte mij uit. Maar afgelopen seizoen is het bijna gebeurd! In mijn eerste 6 maanden… Het was ongelofelijk om het mee te maken. In mijn 1^e maanden keek ik mijn ogen uit, maar daarna realiseerde ik me: ik ben hier omdat ik ook iets speciaals heb. Het is aan mij om dat te laten zien.’’

Lees ook: Uit het fotoalbum van Edson Álvarez: 'Leven op social media is niet echt'