Gehuld in typische Nigeriaanse kledij én met zijn pasgeboren zoontje op de arm staat hij ons te woord. Via Facetime komt een brede glimlach tevoorschijn als 'Baba', nadat de verbinding stabiel is, ook ons goed ziet én verstaat. Wat opvalt; zijn uitstekende Nederlands én zijn geheugen.
Na enkele geweldige seizoenen in Limburg bij VVV-Venlo en Roda JC kwam Babangida in de zomer van 1996 naar Amsterdam. De beoogde opvolger van de net vertrokken Finidi George had even nodig om de echte Tijjani te laten zien. "Mijn eerste seizoen was moeilijk, want enkele jongens uit het 'Gouden Ajax' van 1995 waren vertrokken. De druk kwam direct bij de nieuwelingen."
Geweldig seizoen
Met Morten Olsen als nieuwe trainer en enkele nieuwkomers zoals Shota Arveladze, Michael Laudrup en Andrzej Rudy werd het seizoen 1997/1998 een absoluut hoogtepunt voor Babangida. "Na het eerste seizoen voelde ik me écht thuis en kon ik de Tijjani van Roda JC laten zien. Ik deed wat ik wilde, het lukte en we werden kampioen van Nederland."
Ajax was nagenoeg onverslaanbaar en kroonde zich tot landskampioen met een recorddoelsaldo van 112 doelpunten voor en 22 tegen. 'Baba' maakte veertien goals en gaf negen assists. "Ik speelde met topspelers als Edwin van der Sar, Frank en Ronald de Boer en Jari Litmanen. Geweldig. Ze waren zo goed en dat maakte het makkelijk voor mij. Zij wisten precies wat ik wilde." Wat Laudrup af en toe deed, vond Babangida onnavolgbaar. "Hij was speciaal en deed dingen op het veld die ik niet normaal vond."
Zoon
De Nigeriaan bekleedt momenteel een functie als voorzitter van de Nigeriaanse spelersvakbond én werd onlangs opnieuw vader van een zoon. "Het is heel mooi. Het is een sterke jongen en ik voel me weer opnieuw papa", zegt een stralende Babangida.
Met een grote glimlach laat hij zijn omgeving zien en begint hij over de bekerfinale tegen PSV op 17 mei 1998. Ajax was dik een maand daarvoor al kampioen geworden tegen sc Heerenveen en laadde zich nog één keer op tegen de Eindhovenaren. "PSV was dat seizoen heel sterk en had verschillende goede spelers uit België."
Met een nederlaag in Amsterdam en een gelijkspel in Eindhoven had Ajax dat seizoen, ondanks het overwicht in de competitie, nog niet gewonnen van PSV. "Zij waren goed, maar wij nóg iets beter. Niemand verwachtte van tevoren dat de finale zo zou verlopen, het was ongelooflijk. Voor het duel zeiden we tegen elkaar: 'dit is dé wedstrijd'. Ik denk dat wij meer geloof hadden in ons eigen spel dan zij."
'Ik schoot gewoon'
De ploeg van Olsen won met 5-0 en Babangida opende al vroeg de score in De Kuip. "PSV maakte een foutje achterin en ik kreeg de bal. De mensen hadden niet verwacht wat Babangida toen deed", zegt hij lachend in de camera. "Er stonden allemaal PSV'ers om me heen en ik schoot gewoon, raak! Dat doelpunt was niet 'typisch-Babangida.' Eén-nul voor ons en het feest begon. Ik vergeet die wedstrijd nooit meer."
Onder de lat bij PSV stond Ronald Waterreus, een bekende van de buitenspeler uit Nigeria. "Ik kende hem uit mijn tijd bij Roda JC. Als ik hem nu tegenkom noemt hij mij altijd kleine smurf. Dan begin ik over die goal in de bekerfinale, mooie momenten levert dat op."
Vlak na het laatste fluitsignaal snelde Babangida naar de zijkant. "Dansen, samen met Sunday Oliseh." Op de tribune, vlak aan het veld, stonden mensen met drums die zorgden voor een heerlijke sfeer. "Het was prachtig. Dean Gorré en Mario Melchiot deden ook mee. We dansten dat jaar heel veel, Afrikaans of Braziliaans, alles kwam voorbij." Op de vraag wie er 'uit de maat viel' begint Babangida hardop de lachen. "Shota, die kon niet goed dansen, maar dat zie je ook op de video."
Nadat Babangida's verbinding meerdere malen wegvalt en hij na vijf minuten weer kort in beeld komt gaat hij nog kort in op zijn periode in Amsterdam. "Als ik terugdenk aan mijn tijd bij Ajax voel ik me enorm thuis. Amsterdam is heel druk, net als Afrika. Er zijn veel mensen, veel nationaliteiten en er is veel te doen. Ik houd daarvan."
