Na twee jaar blessureleed staat Butera weer op het veld. "Het is een geweldig gevoel om weer te kunnen trainen en spelen. Dat ik eindelijk weer kan doen wat ik sinds mijn jeugd het liefste doe, is fantastisch. Lange tijd was dat niet mogelijk. Elke ochtend sta ik op met een smile, omdat ik geen pijn meer heb. Ik kom niet langer naar de club om in de gym te zitten, maar om gewoon te voetballen."
De verdediger straalt wanneer hij over zijn terugkeer praat. "Het voorbereiden met het team is bijvoorbeeld iets heel gewoons, maar ik vind het nu gewoon geweldig. Eerder moest ik dat vaak in mijn eentje doen. De basisdingen die ik eerst niet kon, waardeer ik nu des te meer."
Blessureleed
Butera stond twee jaar aan de kant door een blessure. "Het gebeurde in een oefenwedstrijd tegen Anderlecht. In een duel met een verdediger liep ik een knieblessure op." Hij onderging een operatie, maar dat bood geen oplossing. "Ik kon daarna alles doen, maar telkens als ik mijn been in een bepaalde hoek bewoog, voelde het alsof er messen in mijn knie staken."
Na zijn tweede operatie merkte de Ajacied dat zijn blessure ook mentaal zwaar woog. Gelukkig kreeg hij veel steun van zijn omgeving, vooral van zijn vader. "Mijn vader heeft alles in België achtergelaten om bij mij te zijn. Ik ben iemand die weinig praat, maar op een dag kwam mijn vader mijn kamer binnen en hadden we een serieus gesprek. Dat gaf me echt een gevoel van opluchting."
Debuut en rentree
De Belg maakte op 7 maart 2025 tegen VVV-Venlo eindelijk zijn officiële debuut voor Jong Ajax en daarmee zijn rentree in het betaald voetbal. "Ik dacht echt: 'Wow, dit is het. Ik mag gewoon spelen.' Je hoort de supporters schreeuwen. Het was een fantastisch gevoel om weer op het veld te staan. Die tien minuten voelden alsof ik honderd minuten had gespeeld. Ik heb echt genoten."
Als het over zijn toekomstplannen gaat, blijft Butera realistisch. "Ik moet eerst mijn plek veroveren bij Jong Ajax en daarna pas stappen maken richting Ajax 1. Alles is mentaal. Ik beslis niet of ik met pijn van het veld stap, maar ik beslis wel hoe ik ermee omga. Dat is het belangrijkste wat ik heb geleerd van mijn blessure."
