In hun woning in Amstelveen is op de tweede etage een imposante wall of fame zichtbaar. Aan de muur hangen ingelijste Ajax-shirts van de destijds jeugdige Ajacieden die in huize Telkamp hebben ingewoond. In alle gevallen staan met stift prachtige, liefdevolle woorden opgetekend waarin Jan-Willem en Mady, maar ook zoon Robin bedankt worden voor de zorg en steun en toeverlaat.
“Als je dat zo leest, is dat het mooiste compliment wat je kunt krijgen”, vertelt Mady. “Wij hebben het als een prachtige tijd ervaren en er enorm veel lol aan gehad. Voor ons voelt het alsof onze zoon Robin er vier of vijf broers bij heeft, bonuszonen noemen we ze ook wel. Zoiets gaat heel snel. Binnen een paar weken zie je ze al als onderdeel van de familie.”
Opa en oma
Met alle spelers is er nog regelmatig contact. Toen Robin dit jaar voor het eerst vader werd en Jan-Willem en Mady dus opa en oma, volgden van iedereen de oprechte felicitaties. En mochten de voormalig Ajacieden in de buurt van Amstelveen zijn, dan zal een kraambezoek ook niet lang op zich wachten.
Een grappig detail is dat de eerste en laatste Ajacied die bij de familie Telkamp verbleef uit Ecuador kwam. Dat is overigens puur toeval, vertelt Mady. Jan-Willem en zij namen eerst José Valencia onder hun hoede en een kwart eeuw later maakte de komst van Patrickson Delgado de cirkel in dat opzicht een beetje rond. Tussendoorn woonden ook de Zuid-Afrikaan Thulani Serero, de Belgen Dieter Reynaert en Stanley Aborah, de Serviër Dejan Meleg en Gideon de Graaf uit Nederland bij hen in.
Het begon 25 jaar geleden allemaal met een artikel in de Sportweek. “Een klein kadertje, waarin stond dat Ajax op zoek was naar gastgezinnen”, vertelt Jan-Willem. De interesse was meteen gewekt. Niet alleen vanwege hun clubvoorkeur, maar Mady en Jan-Willem zagen het ook als een verrijking naast en voor hun enig kind Robin. “Je merkte gewoon dat-ie zich altijd met ons aan het meten was”, vertelt Mady. “Ook vonden wij het ook een mooie kans in sociaal opzicht.”
Bovendien telde ook nog een sportief element mee. Jan-Willem: “Robin was een talentvol voetballertje van een jaar of twaalf, dertien. We dachten dat het leuk zou zijn als-ie met een jeugdspeler van Ajax een beetje kon opgroeien en ze elkaar konden stimuleren.”
'Grote broer'
Aanvankelijk kreeg de familie Telkamp van Ajax te horen dat een speler in dezelfde leeftijdscategorie als zoon Robin niet tot de mogelijkheden behoorde. “Maar ze hadden wel iemand van zeventien”, vertelt Jan-Willem. “We hadden zoiets van: laten we het gewoon proberen. Dat heeft heel goed uitgepakt. José is toch een grote broer voor Robin geworden. Ik zie hem nog zo tranen met tuiten huilen toen José op zichzelf ging wonen.”
In al die jaren probeerden Mady en Jan-Willem een open en duidelijke lijn te hanteren. Streng en rechtvaardig, maar ook vol liefde en met veel warmte. De regels en normen en waarden die voor Robin golden, dienden de ingetrokken Ajacieden ook te volgen. En andersom natuurlijk.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ajax zoekt gastgezinnen
Spelers van Ajax komen uit allerlei uithoeken van Nederland en de wereld naar onze multiculturele club in Amsterdam Zuidoost. En daarom zijn wij op zoek naar gastgezinnen met allerlei culturele achtergronden: Nederlands, Marokkaans, Turks, Surinaams, Antilliaans, Zuid-Amerikaans, Afrikaans et cetera. Maar ook gezinnen met bijvoorbeeld een affiniteit of een interesse in een andere cultuur. Bijvoorbeeld omdat u een tijd in het buitenland heeft gewoond/verbleven of de taal spreekt.
Als gastgezin speelt u een belangrijke rol in het leven van een getalenteerd kind. Wanneer een kind zich kan herkennen in het gastgezin is de kans op een goede match tussen gastouders en kind het grootst en kan het kind zonder zorgen werken aan zijn carrière bij Ajax.
Daarom doen wij een beroep op mensen die Ajax een warm hart toedragen. Woont u in of in de buurt van Amsterdam - Amstelveen, Abcoude, Ouderkerk a/d Amstel, Diemen, IJburg, Weesp - met een goede openbaar vervoer aansluiting - en lijkt het u mooi en eervol om een kind met een talent op te vangen in uw gezin, dan komen wij graag vrijblijvend in contact met u.
Indien uw interesse is gewekt, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen. U kunt in dat geval een mailtje sturen naar: gastgezin@ajax.nl.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gevraagd naar hun belangrijkste kwaliteiten, antwoordt Mady met een glimlach. “Ik denk dat we heel flexibel zijn en de warmte die we proberen te geven. Ze voelen gewoon dat we het menen en het beste met hun voor hebben.”
IJs gebroken
Af en toe was het ook nodig om strikt te zijn, vertelt Jan-Willem. “Je bent toch met topsport bezig. José zei laatst nog een keer tegen mij: ‘pap, je was wel heel erg streng soms’. Maar hij zei ook: ‘doordat je zo was, heb ik me kunnen ontwikkelen tot de persoon die ik nu ben’. In het begin trok José heel erg naar Mady toe, dat zit ook een beetje in de Zuid-Amerikaanse cultuur. Op gegeven moment ging hij voor het eerst terug naar Ecuador, belde hij en zei: ‘pap, ik hou van jou’. Dat was een erg mooi moment en vanaf toen is onze band heel snel gegroeid.”
Uiteindelijk speelde Robin twee jaar in de opleiding van FC Volendam, maar voor een contract kwam hij niet in aanmerking. Vader Jan-Willem was zelf ook verdienstelijk voetballer, hij schopte het tot het tweede elftal van FC Wageningen. Een voordeel was dat hij daardoor op sportief en technisch vlak goed kon meedenken.
De drukste tijd was zonder twijfel de fase met liefst drie Ajacieden in huis. Dat liep door zo omstandigheden zo, maar pakte goed uit. “Drie jongens en onze eigen zoon”, lacht Mady over de periode met Reynaert, Aborah en De Graaf. “Het was wel druk, maar enorm gezellig. De jongens kon het onderling ook allemaal heel goed met elkaar vinden. Ze waren zestien of zeventien en vonden het heel leuk om met ons te discussiëren over alles en nog wat. Ze bleven altijd gewoon beneden met ons en gingen zelfden direct naar hun kamers.”
Nachtelijke escapade
Een mooie anekdote uit die tijd is ook dat een nachtelijke escapade eenmaal aan de aandacht van de gastouders ontsnapte. “Dieter en Guido waren met zijn tweeën boven en ik rook al een beetje onraad. Ze zouden zogenaamd vroeg gaan slapen. Wat bleek: zijn ze s ’nachts naar buiten geslopen, hebben ze lopen feesten en vervolgens heeft de buurjongen waarmee ze vrienden waren geworden ze een voetje gegeven om weer binnen te komen.”
En dan Jan-Willem hardop lachend: “Ik baal er nog steeds van dat ik niks heb gehoord. De jongens vinden het nog steeds mooi. ‘Jan-Willem, hebben we je toch één keer te pakken gehad’, zei Guido laatst nog. Ze vertelden het pas veel later en achteraf kan ik er wel om lachen, maar het hoort natuurlijk niet. Het was weliswaar aan het einde van het seizoen, maar die jongens horen gewoon fit op de training te komen.”
Mady en Jan-Willem hebben het gastouderschap wel zien veranderen in de loop der jaren. “Aan het begin waren er nog geen mobiele telefoons”, vertelt Mady. “Deze generatie is daar nu veel mee bezig. Patrickson zat bijvoorbeeld wat meer boven: op zijn telefoon en op zijn laptop spelletjes spelen met vriendjes. Maar gelukkig heeft hij de tijd bij ons ook erg gewaardeerd, als je ziet wat hij bij zijn vertrek voor ons heeft geschreven. Met Patrickson hebben we nog steeds contact.” Datzelfde geldt voor Serero, die Mady en Jan-Willem laatst nog troffen in Dubai toen ze daar allebei verbleven. Meteen werd een samenzijn geregeld.
Wat brengt de toekomst?
Al met al kijkt de familie Telkamp terug op een prachtige tijd. Tot slot rijst de vraag: komt er nog een vervolg? “Daar staan we wel voor open, maar we willen niet meer een langdurige periode. We willen iets meer de ruimte hebben en vinden dat je een jongen hier niet een maand alleen kunt laten in huis. Het zou dus iemand moeten zijn die misschien zelf ook af en toe een maaltijd kan maken voor zichzelf. Wellicht een Jong Ajax-speler. Belangrijkste is dat het past.”
