Daags voor de kwartfinale van de KNVB Beker in februari 1993 stond Ajax op z'n kop. Dennis Bergkamp en Wim Jonk waren de hoofdpersonen van al het tumult. Het duo tekende in de week voor de kwartfinale in de KNVB Beker tegen FC Twente een driejarig contract bij Inter Milaan. Pettersson maakte de impact van dichtbij mee. "Wij vonden het wel leuk voor die jongens dat ze naar een grote club konden, maar wij als team hadden ze natuurlijk graag willen houden. Ach, je weet ook dat het nou eenmaal zo werkt."
In de kwartfinale stond een onwennig Ajax dat door FC Twente aan de kant leek te worden geschoven. Na 52 minuten leidde de thuisploeg in het Diekman Stadion met 2-0 door goals van Vurens en Hoogma. 'Alle heisa van de afgelopen dagen bleek zijn uitwerking niet te missen', legde trainer Louis van Gaal de oorzaak bij de nasleep van de transfers.
Bij de les
Zijn spelers waren echter het laatste half uur weer bij de les en poetsten de achterstand weg. Bergkamp schoot op aangeven van Pettersson de aansluitingstreffer binnen en Marc Overmars zorgde – na een uitstekende actie van Frank de Boer - dat er nog een verlenging in het vat zat. Daarin maakte Rob Alflen, vervanger van de geblesseerde Jonk, pal na de start van de extra speeltijd een fabuleus doelpunt met een afstandsschot. Nog geen twee minuten later kon Twente-goalie Hans de Koning opnieuw de bal uit het net vissen toen Marciano Vink de beslissende 2-4 scoorde.
'Ik wilde per se die finale spelen'
Na FC Twente volgde de halve finale tegen Feyenoord, dat ook middels een verlenging tegen Zwolle de laatste vier had bereikt. In De Kuip stond geen maat op het team van Van Gaal en met 0-5 speelde Ajax de Rotterdammers aan gruzelementen. In de finale moest ook sc Heerenveen eraan geloven (6-2). "Het bekertoernooi in Nederland is best groot", herinnert Pettersson zich. "Ik was rond de bekerfinale geselecteerd voor Zweden, maar dat heb ik afgezegd. Ik wilde per se die finale spelen. Daarna heeft de bondscoach mij nooit meer geselecteerd. Dat zal niet de enige reden zijn geweest hoor."
Ook in afscheidsjaar belangrijk
Als bekerwinnaar van het seizoen 1992/1993 trof Ajax in december van 1993 FC Twente alweer. Nu in de kwartfinale én – bijkomend voordeel – in Amsterdam. Pettersson had zijn afscheid al aangekondigd, na vijf jaar Ajax wilde hij terug naar Zweden en op hoog niveau blijven spelen. In zijn laatste jaar begon hij op de bank. "Trainer Louis van Gaal had in de voorbereiding al meteen gezegd dat voor mij een basisplaats dat seizoen niet was weggelegd. Ik snapte dat wel, want ik had het laatste half jaar niet mijn beste spel gespeeld. Van Gaal kon mij wel motiveren door te zeggen dat hij mij nodig had als teamspeler en invaller. Ik was er niet blij mee, maar na een tijdje heb ik voor mezelf gezegd 'ik zal laten zien dat ik een basisplaats hoor te krijgen'. Dat is ook gelukt. De trainer was ook niet iemand dat als hij iets eenmaal had gezegd, daar niet meer op terug zou komen."
In het kwartfinaleduel met FC Twente zat de Zweed echter nog op de bank. Ajax had het moeilijk. Pettersson zag toe dat Ajax via Ronald de Boer de leiding nam. Bij die magere 1-0-ruststand kwam hij in het veld; Jari Litmanen was in de kleedkamer achter gebleven. Vijf minuten na zijn entree had de Zweedse publiekslieveling de bevrijdende 2-0 gemaakt en nog eens vier minuten later kopte Pettersson Ajax naar 3-0. "Scoren is iets wat je altijd zoekt, is altijd iets bijzonders. Het is ook wat van je wordt verwacht, maar ook wat ikzelf verwacht."
Dat jaar vloog Ajax er in de halve finale uit, maar werd de ploeg wél landskampioen. Een mooi afscheid voor Pettersson. "Ik mag niet klagen, het was een geweldig jaar."
Een seizoen later won Ajax zonder de aimabele Zweed alles wat er voor een voetbalclub te winnen viel. Spijt dat hij niet een jaar langer is doorgegaan had hij niet. "Achteraf weet je altijd alles. Ik heb het niet zo gevoeld alsof ik te vroeg ben weggegaan. Ik had immers die beslissing al vroeg genomen. Wel voelde het alsof ik er nog zo tussen had kunnen lopen."
