Inmiddels is Vink een zelfverzekerde en sterke jongen van zestien jaar. Hoe anders was het vijf jaar geleden toen hij op elfjarige leeftijd de overstap maakte van partnerclub Zeeburgia naar de jeugdopleiding van Ajax. Eén van de beteren was hij absoluut niet in zijn eerste jaren. Sterker nog, Vink was ieder seizoen dicht bij een vertrek uit de Amsterdamse jeugdopleiding. "Het was een hele andere wereld voor mij en daar had ik het best moeilijk mee. Ik speelde altijd in de tweede elftallen en zat veel op de bank. In het begin werd er veel geschoven met mijn positie."
Besef
Hij bleef en zette een knop om. Succesvol naar nu blijkt. "Ik besloot op een bepaald moment om lekker mijn ding te gaan doen. 'Als het goed gaat, mag ik blijven en als ik slecht gaat, word ik weggestuurd.' Dat was mijn gedachte. Ik durfde nooit fouten te maken en verstopte me op het veld. Maar dat wilden trainers niet zien. Dat besef kreeg ik wanneer ik bijna ieder weekend met een minder gevoel naar huis ging omdat het niet lekker liep. Ik heb daar veel gesprekken over gehad en bij een psycholoog gelopen. Vanaf de O13/O14 kreeg ik heel veel vertrouwen van mijn trainer en ging het goed."
Vink ontpopte zich vervolgens tot doelpuntenmachine en verdween niet meer uit de aanval. Jaren met vele doelpunten volgden en dat resulteerde in het overslaan van één lichting. Vanaf het seizoen 2022/2023 is hij onderdeel van Ajax O18. De zestienjarige spits begon uitstekend, maar raakte in december 2022 zwaar geblesseerd in de mini-Klassieker tegen Feyenoord.
"Ik had zoiets nog nooit meegemaakt. Ik scheurde mijn binnenste enkelband, brak mijn kuitbeen en er scheurde nog een pees af. In de fysioruimte lag ik omringd met onder meer mijn moeder, broertje en de fysio. Ik weet niet meer wat ik daar gezegd heb. Pas in de ambulance, kwam ik weer een beetje bij."
De diagnose was zes maanden herstel, met twee operaties. Gelukkig kon Vink snel worden geopereerd waardoor zijn herstel kon beginnen. "Binnen twee weken lag ik op de operatietafel. De eerste anderhalve maand heb ik thuis in bed gelegen en kon ik alleen kruipen. Ik kon niet lopen en ben weken amper uit bed gegaan. Ik heb nog nooit zoveel Netflix gekeken", glimlacht de aanvaller. "Ik kon heel weinig en dat was pijnlijk. Het was heel eenzaam. Ik ging van elke dag hier zijn, naar iedere dag alleen. Dat contrast kwam wel binnen toen ik thuis in bed lag."
Geduld
Acht weken na de eerste operatie werden er nog enkele pinnen verwijderd en kon zijn revalidatie écht beginnen. "Toen startte ik met lopen. Dat ging met de dag beter. Al was de stap naar rennen toen nog veel te groot. Fietsen op de Toekomst en verder niet zoveel. Maar ik was allang blij dat ik er weer was."
Stap voor stap ging hij vooruit, letterlijk. 'Als ik hard werk, bereik ik het vanzelf.' De gedachte die al zijn hele leven leidend is. "Maar bij deze blessure werkte dat niet direct en dat is frustrerend. Ik kon heel hard werken, maar moest gewoon wachten. Heel lastig."
Langer blijven op de club, extra oefeningen en zijn vetpercentage nét iets lager brengen; Vink deed het allemaal om zo sterk mogelijk terug te komen. Wat hem het meest opleverde? Wedstrijden kijken van zijn eigen ploeg én teamgenoten aan het werk zien op zijn positie. "Als je veel speelt ben je alleen maar bezig met resultaat. Vanaf de zijkant ben ik veel te weten gekomen over mezelf. Ik zag bijvoorbeeld hoe iemand, die op mijn plek stond, die rol vervulde. Dat leverde mij weer mooie inzichten op."
"Vroeger was mijn trainingsdag van negen tot vier. Nu is mijn dag van negen tot negen of van twaalf tot twaalf. Er komt veel meer bij kijken. Van voeding tot stretchen of toch nog even krachttraining doen. Het zijn kleine dingen, maar ik merk dat daar het verschil zit. Ik heb tijdens de afgelopen periode de tijd gehad om daarachter te komen. Dat neem ik mee naar de rest van mijn carrière", vertelt de zelfbewuste Vink.
Rentree
Zaterdag 6 mei was de dag waarop Vink zijn rentree maakte. Met 'zijn' lichting, Ajax O17, speelde hij op bezoek bij PSV O17 weer voor het eerst een officieel duel. Een moment waar de zestienjarige even bij stil stond, voornamelijk vooraf. "De bus instappen met z'n allen, dat was toch iets wat ik gemist had. Het voetballer zijn, voelt als vanouds. Alsof ik niet weg ben geweest."
Vanuit huis en als fan volgde Vink in de beginperiode van zijn revalidatie zijn eigen ploeg Ajax O18 op de voet. Zodra hij weer op de club was, werd hij enorm meegenomen in het hele proces. "Daar heeft Ajax een hele goede bijdrage in gehad." De livestream vanuit huis werd, naarmate de revalidatie vorderde, ingeruild voor de tribune op de Toekomst. En nu, op het moment dat de prijzen verdeeld worden, is Vink weer nagenoeg fit. "Dat was mijn doel. Veel mensen dachten dat het einde seizoen was, maar ik wilde sneller."
Helemaal fit wil hij zichzelf nog niet noemen. Volledig in lijn met zijn mindset vertelt hij wát er nog ontbreekt. "Zolang mijn niveau nog niet hetzelfde is als daarvoor, zit ik nog in mijn revalidatieproces. In bepaalde dingen ben ik sterker dan voor mijn blessure, maar in kleine elementen zoals aannames of korte sprintjes zit nog ruimte voor verbetering."
Beloning
Zaterdag speelt Ajax O18, mét Vink, in de strijd om het landelijk kampioenschap tegen PSV. "Al zijn het twee minuten, dan ben ik tevreden. Mijn seizoen is alsnog geslaagd als we winnen."
